Jolien Landman kijkt terug: ‘Niet alles is vanzelfsprekend’
HARDERWIJK – Jolien Landman is terug bij Unitas/Perspectief nadat een hersenschudding haar bijna een jaar aan de kant hield. Met drie treffers maakte de Ermelose korfbalster haar rentree voor eigen publiek tegen SCO. ,,Niet alles is vanzelfsprekend.”
Hoewel de korfballers van Unitas een kleurloos zaalseizoen beleven, geniet Jolien Landman van iedere minuut dat ze mee mag doen. Donderdag 17 januari hoorde de Ermelose dat ze weer voor vast in het eerste zit. ,,Natuurlijk baal ik dat we veel verliezen, maar ik kan dat relativeren want het is fijn dat ik er weer bij kan zijn. Niet alles is namelijk vanzelfsprekend.”
Dat heeft de 21-jarige korfbalster aan den lijve ondervonden. De dag 9 oktober 2017 staat nog in haar geheugen gegrift. Een onschuldige botsing op haar school, op de Uithof in Utrecht, had grote gevolgen. ,,Ik liep aardig hard en toen ik achterom keek of mijn bus er aan kwam, ben ik met mijn hoofd tegen een lantaarnpaal op geknald. Super knullig en we hebben er die week op trainen ook een beetje om kunnen lachen. Ik dacht dat het wel mee viel en wilde die zaterdag erop tegen Fiks reserve gaan zitten. Dat ging niet. Ik heb die wedstrijd wel gekeken als toeschouwer, maar na afloop voelde ik me erg beroerd; nog erger dan na die botsing.”
Tekst gaat verder onder de foto
Jolien Landman met de ‘beruchte’ lantaarnpaal op de Uithof. Eigen foto
Prikkels
Haar vermoeden werd door de huisarts bevestigd: het bleek dat ze een hersenschudding aan het voorval had overgehouden. ,,Ik ben niet bewusteloos geweest, maar ook dan kan het herstel van een hersenschudding blijkbaar heel lang duren. Ik had zeker niet verwacht dat het bijna een jaar zou duren voordat ik weer mee zou kunnen trainen. Ik kon geen prikkels verdragen of ik kreeg hoofdpijn of werd duizelig. Ik kon op zaterdag niet eens naar de zaal toe om een korfbalwedstrijd te kijken. En zelfs een livestream volgen was te zwaar. Netflix kijken, bellen of praten was teveel. Het was een heel nare tijd, echt verschrikkelijk.”
Landman moest noodgedwongen stoppen met haar studie Psychologie. ,,Alles lag stil, ik kon echt niks meer en heb heel veel geslapen. Als ik wakker werd, was het wachten tot de dag over was. Ik verveelde me heel erg. Na verloop van tijd was tien minuten wandelen het enige wat ik op een dag kon doen. Mijn hartslag ging naar 170 als ik ging wandelen en als ik zat en ging staan ging mijn hartslag naar 100. Dan kan je niks.”
Chiropractor
In april 2018 kwam langzaam enig zicht op verbetering. ,,Het was spannend of het überhaupt weer goed zou komen. Ik had mri-scans ondergaan en zou een revalidatietraject in gaan. Maar daar hoorde ik geen goede verhalen over. Er werd gezegd dat ik geen neurologische afwijkingen had. Maar volgens een chiropractor in Harderwijk had ik er genoeg. Met de chiropractor heb ik gerichte trainingen gedaan. Mijn oogbewegingen gingen bijvoorbeeld niet soepel. Ik moest kijken naar mijn duim en dan met mijn hoofd bewegen. Mijn evenwicht was slecht en door squats en burpees moest ik aan hoogteverschillen wennen. Ik moest elke dag hard werken, maar door de chiropractor kreeg ik de goede behandeling en het vertrouwen dat ik er weer helemaal bovenop zou komen.”
Wennen
In augustus was ze voor het eerst weer op het trainingsveld te zien. ,,Ik ben toen begonnen met 10 minuten trainen en heb dat heel langzaam opgebouwd. Het was wel wennen, de eerste keer weer verdedigen. Het ging zo snel en al dat draaien had tijd nodig om zich weer te ontwikkelen. Ik heb ook wel een terugslag gehad omdat mijn benen het allemaal niet vol konden houden. Lichamelijk had ik bijna een jaar niets kunnen doen. Maar met mijn hersenen ging het goed dat ik de prikkels weer aan kon. Ik ben ook mijn studie Psychologie weer begonnen en zit nu in mijn derde jaar.”
Jolien Landman in actie namens Unitas/Perspectief tegen SCO (21-27) op 20 januari. Foto: Winanda van Zwamen / WVZ Fotografie
Rentree
Eind september speelde ze haar eerste wedstrijd met het derde team mee en in de zaal kwam Landman in het tweede terecht. Door blessures mocht ze in december al weer meedoen met het eerste tegen Wageningen en AW.DTV. In beide wedstrijden, en ook tegen SCO, scoorde ze het eerste doelpunt. ,,De hersenschudding is eindelijk helemaal over en het korfballen gaat steeds meer de goede kant op. Maar het is niet zo dat ik al helemaal on fire ben. Wel probeer ik heel erg te genieten van wat ik nu allemaal wel kan. Ik besef nu dat het al heel wat is dat ik überhaupt werkende hersenen heb waardoor ik in het veld kan staan. Iedereen vindt het heel normaal dat je na afloop nog een drankje in de kantine gaat drinken, maar ik weet wat het is om alleen maar thuis te kunnen zitten. Niet alles is vanzelfsprekend.”
Verandering
Met Unitas staat Landman voor de bijna onmogelijke taak van handhaving in de hoofdklasse. De ploeg staat na negen duels puntloos onderaan en degradatie lijkt onvermijdelijk. ,,Het wordt heel lastig, maar opgeven doe je nooit. We moeten blijven gaan en ons ontwikkelen met het team. Het is hopen op onze eerste punten; dat zou wel een keer leuk zijn. Zelf zit ik er pas net bij. Ik was al super blij dat ik überhaupt weer in het veld kon staan, waar dat ook zou zijn. Dat het nu het eerste is geworden, is wel heel tof. Een jaar geleden kon ik niet eens een livestream kijken. Dan is dit een heel leuke verandering.”
Artikel verschenen in het Kontakt Harderwijk op 31 januari 2019
Bron:
https://hetkontaktharderwijk.nl/sport/een-botsing-met-grote-gevolgen-543015
