In het bijzijn van familie, vrienden en relaties vierden vader Reijer Roelofsen (62) en zoon Michael (30) zaterdag het 50-jarig jubileum van Jachtwerf Roelofsen. De ruim 200 genodigden werden getrakteerd op een uitgebreide barbecue, een drankje en ijs.
Van de Flevoweg naar de Pasteurhaven
Scheepswerf Roelofsen is op 1 juli 1972 gestart door Reijer Roelofsen, de opa van huidige eigenaar Michael. Hij werkte bij motorenfabriek Samofa en koesterde de wens om voor zichzelf te beginnen. Gekozen werd voor de benaming Scheepswerf, omdat er al meerdere jachtwerven waren, maar in de praktijk was het Jachtwerf Roelofsen die ook wat beroepsschepen repareerde.
Opa stopte al zijn tijd in de zaak, geholpen door oma Roelofsen die de boekhouding deed. Van zijn oom kon hij geld lenen om een stukje grond te kopen aan de Flevoweg 121 en een oud Volkswagenbusje fungeerde als werkplaats. Ze woonden op meerdere boten en op een tjalk, die werd omgebouwd tot woonboot. De huidige eigenaar Hans Glastra laat deze nog steeds onderhouden op de wal.
Reijer Roelofsen zag Jachtwerf Roelofsen groeien; er werden aan de Flevoweg hallen bijgebouwd met hulp van vrienden en familie, waarbij vooral neef Hans Peter Roelofsen en zoon Reijer Roelofsen veel werk hebben verzet.
Reijer kwam op zijn 17e in de zaak. Zijn ouders gingen vier weken op vakantie en hij kreeg een lijst van vier A4-tjes met opdrachten die hij moest doen; van een servicebeurt tot laswerk. Hij moest en zou die lijst klaar krijgen, ook al moest hij er dag en nacht aan werken. De lijst werd de jaren erna alleen maar langer, maar altijd slaagde hij er door hard werken in op tijd klaar te zijn.
In 1984 kocht Reijer zijn eerste aandeel en elke keer als hij geld had, kocht hij weer een aandeel, tot hij op een gegeven moment alle aandelen had. ,,Mijn vader had het bedrijf gestart en ik heb altijd samen met hem gewerkt. Ook heb ik het jaren alleen gedaan maar kreeg dan hulp van vrijwilligers.’’ Hoewel beiden eigenwijs waren, werd toch elke klus geklaard met passie voor de watersport: van bruil tot viskotter of een sloepje.
Vanaf 2000 kwam het Waterfront steeds meer in beeld en werd de grond aan de Flevoweg in 2008 verkocht om het bedrijf plaats te laten maken voor woningbouw. Vijf jaar later, in de zomer van 2013, vond de verhuizing plaats naar de huidige locatie aan de Marie Curiestraat, het botenterrein aan de Pasteurhaven. Op dat moment was ook zoon Michael al werkzaam in het bedrijf, dat begon in 2006. Op zijn 14e kon hij vakantiewerk doen bij zijn vader en meehelpen na schooltijd. Opa vond dat mooi om te zien en ook vader Reijer was dolenthousiast. „Hij heeft het in zijn vingertjes en heeft net zoals ik passie voor je werk. Dat moet ook anders kun je niet langdurig zoiets doen.’’
Van één aandeel naar alle aandelen
Daarmee waren beiden ook vastbesloten het bedrijf voort te zetten op de nieuwe locatie. De jachtwerf kon hierdoor ook vernieuwingen doorvoeren zoals elektrische roldeuren, wat meer gemak gaf. Michael kreeg op zijn 23ste zijn eerste aandeel voor zijn verjaardag en was erg trots, want daar bleek ook veel vertrouwen uit. December 2019 was Reijer zo ver om alle aandelen in één keer over te dragen aan zijn zoon. „Er waren verschillende scenario’s, zoals een gedeeltelijke overdracht, maar het moest financieel ook kunnen. Het bedrijf is in de jaren steeds groter geworden, waardoor het lastiger werd voor de jonge generatie om het over te nemen. Gelukkig hebben we daarin een weg gevonden waar we zeer tevreden en blij mee waren’’, vertelt Reijer.
Een brand in de werkplaats op 24 december leek even roet in het eten te gooien, maar deze werd op tijd ontdekt en weer stonden vrienden en familie klaar om te helpen. Op 30 december kon Michael bij Veluvia tekenen in bijzijn van vrienden en familie en was hij op zijn 27ste de nieuwe eigenaar.
Zijn vader werkt nog steeds fulltime in het bedrijf. „Op papier zijn de rollen omgedraaid, maar we werken nog steeds samen en we kunnen alles tegen elkaar zeggen. We doen reparatie en onderhoud van alles wat met boten te maken heeft: verbouw, inbouw van motoren, elektronica, aluminium en roestvrij stalen onderdelen zoals relingen, schilderwerk.”
Nu zijn het er een stuk of 20, maar in de winter liggen hier 235 boten in de stalling. Van sloepjes van 5 meter tot motorboten van 15 meter. „Harderwijk trekt aan qua watersport en er zijn meer klanten die met pechgevallen langskomen’’, vertelt Michael. „Natuurlijk is er tussen ons een generatieverschil, dan heb je het over eigen ideeën als automatiseren en digitaliseren. Maar het bedrijf houden we zoals het is. We proberen het bedrijf toegankelijk te houden en mee te denken en te helpen. We zijn zelf ook gedupeerd met de botenbrand op 19 maart 2022, maar zijn altijd persoonlijk in contact gebleven met onze klanten. En met dit feest geven we daar een positieve draai aan; we hadden zonder de brand niet zo uitgepakt.’’
Reijer, Michael en gedupeerde Harm Holstege, die zijn boot uiteindelijk kon laten repareren na de brand op 19 maart 2022.
Super trots
Reijer (62) is uiteraard super trots. „Mijn vader heeft het bedrijf gestart en is in 2015 overleden. Ik heb een prachtig bedrijf voortgezet en Michael en ik hebben het samen verder uitgebouwd. Je kunt een mooi pand neerzetten, maar goed en mooi werk maken is belangrijker. Geweldig dat we dit jubileum kunnen vieren en nog mooier is dat we het met zijn tweeën kunnen doen, want tegenwoordig hoor je vaak dat mensen op een bepaalde leeftijd komen en niemand de zaak kan overnemen. Ik wil nog wel een poosje blijven werken, ik heb mijn hele leven 60-70 uur per week gewerkt. Het is mijn passie en ook als ik met pensioen ben zal ik hier nog rondlopen om te helpen.”
Michael: „Als mijn vader er over een jaar of vijf mee gaat stoppen moet er sowieso iemand bij. Volgende maand komt er waarschijnlijk al een jonge jongen bij die stage heeft gelopen. Ik zie de toekomst rooskleurig tegemoet, want Harderwijk blijft groeien qua watersport en ook in het Waterfront komen er nog 700 woningen bij. Ook ben ik bezig met een stuk grond hiernaast om uit te breiden. Die optie is er, maar in deze dure tijd voor componenten en materialen is het lastig om iets haalbaars te vinden.”
Reijer en Michael Roelofsen, de tweede en derde generatie van het familiebedrijf (foto’s: Marco Jansen)
