Wijori Vastgoed opnieuw sterkste in ploegentijdrit
Maarten van den Berg is winnaar geworden van de 51ste Wielerronde van Horst & Telgt, die voor de negende keer in de buurtschappen werd verreden. Vorig jaar was de renner uit Rijssen nog tweede, nu won hij de sprint van Taylor Clark Churchill en Joeri Fledderus.
Leiders van de klassementen (vooraf). De blauwe, rode en zwarte trui. (foto: Jaap Hop)
De koers voor eliterenners, beloften en amateurs over 78,3 kilometer had 60 deelnemers aan de start, waaronder een Amerikaan uit Texas, een Japanner en een Australiër. Na enkele mislukte vluchtpogingen kon Simon den Braber uit Woerden wel wegrijden. In zijn wiel ontstond een kopgroep van zeven man. Den Braber, Witten Anthonise, Maarten van den Berg, Taylor Clark Churchill, Joeri Fledderus, Rik van der Wal en Jelle ter Weeme pakten al snel 17 seconden voorsprong en het verschil bleef enkele ronden constant rond de halve minuut.
De kopgroep van zeven, aangevoerd door Maarten van den Berg (foto: Jaap Hop)
De IJsselstreekrenners die zich vooraan het peloton hadden gezet, konden het gat echter niet dichtrijden en moesten zich een paar ronden later gewonnen geven. De groep van zeven kon de voorsprong via 48 seconden vergroten naar ruim een minuut.
Het verschil op de streep was minimaal; Maarten van den Berg (links) wint nipt van Taylor Clark Churchill (rechts) foto: Wim Balke
De organisatie verkortte de koers met vijf ronden vanwege de invallende duisternis. Dit maakte voor het verloop niet meer uit: de zeven gingen gezamenlijk de laatste ronde in, waarna Maarten van den Berg het afmaakte in de sprint. “Ik zat in het begin een beetje aan mijn limiet, maar toen we een grote groep inhaalden, wist ik dat ik van voren moest zitten. Er reden drie renners weg en daar reed ik naar toe. Daarna sloten er nog drie aan. We wisten dat we weg zouden blijven en hadden snel een grote voorsprong”, kijkt hij terug. In de sprint kon Van den Berg (30) het afmaken. “Ik wist dat ik voor de sprint wilde gaan en hoe ik dat wilde doen: als eerste door de laatste bocht gaan. Dat lukte niet helemaal, maar ik zat op een half wiel. Het laatste rechte stuk was het vol sprinten en kon ik hem met maximaal een half wiel pakken.”
Maarten van den Berg viert de winst in Ermelo, waar hij vorig jaar tweede werd. (foto: Wim Balke)
Van den Berg, fietsend voor OWC De Zwaluwen uit Almelo en Oldenzaal, mist Epe, maar zal in Elspeet en Nunspeet nog aan de start verschijnen.
Leiders Veluweklassement na Ermelo (4 van 6): Mart van Esterlk (links, sprintklassement, 10 punten) Tijn Louwerensen (midden, Elite/beloften, 68 punten), Twan Brusselman, rechts, amateurs, 60 punten). foto: Wim Balke
Tygo Granneman had minder goede benen en werd 26ste. Hij genoot van de sfeer met zijn familie en de familie van zijn vriendin langs het parcours, maar in de wedstrijd speelde hij geen grote rol. “Tijn Louwerensen, de klassementsleider uit onze ploeg, probeerde een paar keer weg te rijden, maar dat lukte niet. Jelle ter Weeme was wel mee met de kopgroep. Met vijf of zes man van De IJsselstreek probeerden we het dicht te rijden, maar het gat bleef hetzelfde en toen het groter werd, konden we er niks meer tegen doen. Na een hard eerste halfuur was iedereen een beetje opgeblazen. Ik zat na een uurtje te ver van achteren en hoewel ik nog wel naar voren kon rijden, kon ik niet meer sprinten.”
Tygo Granneman (WV De IJsselstreek) werd 26ste (foto: Jaap Hop)
De ploegentijdrit werd net als vorig jaar gewonnen door Wijori Vastgoed in 11.40 (44,74 km/u). Koen van Lochem (31) uit Harderwijk kreeg net als zijn vijf teamgenoten een medaille. De fles prosecco werd gelijk leeg gespoten. “We zijn bij elkaar gebleven met zijn zessen, al was het was wel even zoeken naar het juiste ritme door het niveauverschil en dat je moet wennen aan elkaar. We zijn wel allemaal fit en kunnen hard fietsen. We rijden vaak met een groepje van 5 a 10 vanaf de Ullerberg, 55 kilometer kop over kop. Dit was anders, je fietst 9 kilometer volle bak.”
Speaker Dirk Jan Grootkarzijn (foto: Jaap Hop)
Hij bewaart goede herinneringen aan de wielerronde in Ermelo. In 2016 reed ik hier als amateur mee en was dit mijn allereerste wedstrijdje ooit. Ik had toen nog geen wedstrijdlicentie, maar daarna had ik de smaak te pakken en ging meer wedstrijdjes rijden.”
Team Van Olffen: vier Ermelose dames en één Harderwijkse die elkaar kennen van het fietsen. (foto: Maika de Leeuw – van Olffen)
Maika de Leeuw-Van Olffen (32) was zowel sponsor als teamcaptain van het enige vrouwenteam Van Olffen, dat 13.56 noteerde (37,45 km/u). “Dameswielrennen wordt beter bekend en ons damesteam vindt het leuk om hard te fietsen. De kans om te winnen hadden we laag ingeschat, maar het verschil viel wel mee. Daar zijn we wel trots op. Je moet het eerste rondje niet te snel beginnen en daarna goed aanvoelen hoe ver je kunt gaan. Persoonlijk had ik harder gekund, maar ik keek als teamcaptain goed om me heen dat iedereen het volhield. Dit was mooie promotie om het dameswielrennen op de kaart zetten.”
De Ermelose is met de Van Olffen manuele therapie en fysiotherapiepraktijk ook sponsor van het wielerevenement. “Het is een mooi, goed georganiseerd evenement voor lokale helden in een gemoedelijke sfeer. Ik ondersteun dit zodat het mogelijk blijft dit te organiseren en omdat wielrennen iets belangrijks is in mijn persoonlijke leven. Ik ben een jaar geleden moeder geworden, maar mijn fietsprestaties worden weer beter.”
Team Van Olffen
Geslaagde koers en buurtfeest
Simone Vliek keek namens de organisatie terug op ‘een heel geslaagd evenement’, dat ondanks de regen overdag soepel verliep. “De tent wordt een dag eerder geplaatst maar wij moesten het meubilair, de hekken, de jurywagen, de snackwagen en de toiletwagen allemaal in een paar uur nog klaarzetten. Veel mensen wilden ons als organisatie helpen met de opbouw. Doordat de regen zolang aanhield kwam er water op het parcours en dat gaf toch wat stress. Maar toen we klaar waren met opbouwen ging de zon schijnen en viel een last van onze schouders.”
Het was mede daardoor een goede editie zonder valpartijen, het Rode Kruis hoefde niet in actie te komen. “We hadden ook wat meer vrijwilligers, zodat de mensen bij de oversteekplaatsen ook een uurtje vrij waren om de tent in te gaan. We rijden nu negen jaar een rondje door de weilanden en het is uitgegroeid tot een buurtfeest waar veel ondernemers en andere bekenden elkaar ontmoeten. De tent is open voor iedereen en dat maakt het nog laagdrempeliger.”
Bron:
